Χάρολντ Πίντερ: Ένας σπουδαίος συγγραφέας έφυγε από την ζωή...

Χάρολντ Πίντερ γεννήθηκε στο Χάκνεϋ του Λονδίνου το 1930 από Εβραίους γονείς και πέθανε στις 24 Δεκεμβρίου σε ηλικία 78 ετών.

Άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα σε πολύ νεαρή ηλικία και ξεκίνησε να δουλεύει στο θέατρο ως ηθοποιός, με το ψευδώνυμο Ντέιβιντ Μπάρον. Το πρώτο θεατρικό του έργο, Το Δωμάτιο, πρωτοπαρουσιάστηκε το 1957 από φοιτητές του πανεπιστημίου του Μπρίστολ.

Ο Πίντερ ασχολήθηκε επίσης με τη σκηνοθεσία και άρχισε να σκηνοθετεί πιο συχνά κατά τη δεκαετία του ’70, ενώ το 1973 έγινε συνεργάτης σκηνοθέτης στο Εθνικό θέατρο. Τα μεταγενέστερα έργα του τείνουν να είναι βραχύτερα, συχνά με την εμφάνιση αλληγοριών καταπίεσης. Αρκετές φορές έχει εμφανιστεί ο ίδιος στο θεατρικό σανίδι, με τελευταία το 2001 σε δικό του έργο.

Το 2005 ανακοίνωσε πως αποσύρεται από τη συγγραφή θεατρικών έργων για να αφοσιωθεί στην πολιτική εκστρατεία.

Η πολιτική του δραστηριότητα ήταν επίσης πλούσια. Το 1985 ταξίδευσε στην Τουρκία με τον Αμερικανό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ. Εκεί συνάντησε πολλά θύματα πολιτικής καταπίεσης. Σε μια τελετή της Αμερικανικής πρεσβείας που τιμούσε τον Μίλερ, ο Πίντερ μίλησε για ανθρώπους στους οποίους διοχετεύεται ηλεκτρικό ρεύμα στα γεννητικά όργανα. Το αποτέλεσμα ήταν να τον εκδιώξουν από την εκδήλωση και μαζί του σε ένδειξη συμπαράστασης αποχώρησε από την πρεσβεία και ο Άρθουρ Μίλερ.

Η καταπίεση στην Τουρκία και οι απαγορεύσεις που επιβάλλονταν στους Κούρδους και την ομιλία της κουρδικής γλώσσας τον ενέπνευσαν και έγραψε το θεατρικό του έργο του Mountain Language το 1988.

Ο Χάρολντ Πίντερ ήταν από τους λίγους διανοούμενους που αντιτάχθηκε στο βομβαρδισμό της Σερβίας από τις ΗΠΑ και στις εισβολές των Αμερικανών στο Αφγανιστάν και ακολούθως στο Ιράκ.

Ο ίδιος αποκάλεσε τον Μπους μαζικό δολοφόνο και τον Τόνι Μπλερ "απατεώνα ηλίθιο". Συχνά, σε Βρετανικές εφημερίδες δημοσιεύονταν επιστολές του με πολιτικό περιεχόμενο.

Το 1985 πήγε στην Τουρκία για να διερευνήσει και να διαμαρτυρηθεί για τα βασανιστήρια φυλακισμένων συγγραφέων.

Ήταν σφοδρός πολέμιος της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Ρόναλντ Ρήγκαν.

Στις 13 Οκτωβρίου 2005 η Σουηδική Ακαδημία του απένειμε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2005 με την επισήμανση πως "στα έργα του αποκαλύπτει τον γκρεμό κάτω από την καθημερινή μωρολογία και σπρώχνει προς τα κλειστά δωμάτια της καταπίεσης".