Δεν πρόκειται να αναπτύξω κάποια ιδεολογία, φιλοσοφία ή φιλολογία, καθώς τα δύο πρώτα δεν είμαι ικανός να τα υποστηρίξω και το τρίτο δεν αρμόζει στην περίσταση. Θα δικαιολογήσω τον τίτλο εξιστορώντας τα γεγονότα της 23ης Ιουνίου στο λιμάνι του Πειραιά, τα οποία έζησα εγώ και μερικές χιλιάδες τουριστών.
Θα προσπαθήσω να αποφύγω επιθετικούς προσδιορισμούς, κυρίως για να μην προκαλέσω τα αισθήματα αλληλεγγύης ή την διαφορετική άποψη όποιου διαβάσει το κείμενό μου.
Φτάσαμε στο Πειραιά στις 5.30 τα ξημερώματα για να φύγουμε στις 7.30 για Κυκλάδες και μόλις προσεγγίσαμε το λιμάνι πληροφορηθήκαμε ότι δεν πρόκειται να φύγουμε λόγω απεργίας. Απευθυνθήκαμε στα γραφεία της πλοιοκτήτριας εταιρίας και μας είπαν ότι θα φύγουμε σε 2-3 ώρες, την ώρα που οι απεργοί μας έλεγαν με βεβαιότητα πως δεν πρόκειται να λήξει η απεργία πριν τις 12 το βράδυ.
Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι . ΑΠΕΡΓΙΑ είναι η μαζική άρνηση από ομάδες εργατών να εκτελέσουν εργασία. Και φυσικά αυτή λαμβάνει χώρα έξωθεν του χώρου εργασίας των απεργών. Η "απεργία" γινόταν από το Π.Α.ΜΕ χωρίς να συμμετέχουν σε αυτή οι ναυτικοί ή οι υπάλληλοι του Λιμενικού. Οπότε, μιλάμε για κατάληψη και όχι για απεργία!
Η εν λόγω κατάληψη, λοιπόν, είχε χαρακτηριστεί από το απόγευμα της προηγούμενης μέρας ως ΠΑΡΑΝΟΜΗ. Το μόνο που έμενε ήταν να επέμβει ο Εισαγγελέας και με την βοήθεια της εκτελεστικής εξουσίας να παύσει η παρανομη κατάληψη των πλοίων.
Αυτο δεν έγινε. Ο Εισαγγελέας δεν έκανε απολυτως τίποτα και εμείς μέναμε καθηλωμένοι στο λιμάνι κάτω από 34 βαθμούς Κελσίου , χωρίς τουαλέτες, χωρίς νερό , χωρίς κλιματισμό στις αίθουσες αναμονής που υπήρχαν.
Όλο το πρωί, φυσικά, δεν είχαμε καμιά ενημέρωση. Η παραπληροφόρηση έδινε και έπαιρνε ! Από τα γραφεία μας ακύρωναν τα εισιτήρια και μας έβγαζαν καινούρια με ώρα αναχώρησης 3 ώρες αργότερα.. Υποστήριζαν δηλαδή ότι θα φεύγαμε σε πολύ λίγο !
Απαραίτητο χαρακτηριστικό του σκηνικού ήταν η αγανάκτηση των τουριστών και ο τρόπος που αντιμετώπιζαν την κατάσταση που βίωναν. Ο καθένας μας, πιστεύω , θα ένιωθε ντροπή σαν Έλληνας. Και το "Έλληνας" το χρησιμοποιώ και το αναφέρω με τα χαρακτηριστικά της υπηκοότητας. Όχι με πολιτισμικά ή άλλα χαρακτηριστικά. Σαν άνθρωπος που φιλοξενούσα στη χώρα μου ανθρώπους απο άλλες χώρες και τους έδινα την χειρότερη εντύπωση και το βασικοτερο εμπορικό προϊόν μου, τον τουρισμό!
Ο εισαγγελέας, απ'ότι μάθαμε, πήρε την κατάσταση στα χέρια του στις 10 το βράδυ, δηλαδή 2 ώρες πριν τη λήξη της "απεργίας" και ενώ όλοι είχαν φύγει.
Εγώ έμεινα στο λιμάνι μέχρι τις 4 το απόγευμα. Βίωσα για περισσότερες από 10 ώρες την αποδόμηση ενός "υπερήφανου ελληνικού κράτους" όπου καμιά εξουσία (απο την διακριση των λειτουργιών ενός κράτους: δικαστική, νομοθετική και εκτελεστική) δεν λειτουργούσε. Τηλεφωνούσα στην Αστυνομία και μου ζητούσαν συγγνώμη για την ταλαιπωρία και μου έλεγαν πως δεν γνωρίζουν τι θα γίνει και πως μονο ο εισαγγελεας μπορεί να επέμβει , αλλά δεν ξερουν γιατι δεν το κάνει.
Πλήρης ανυπαρξία κράτους δικαίου! Και για να βοηθήσω, κράτος δικαίου είναι η κρατική οργάνωση με βάση το δίκαιο, δηλαδή τον σεβασμό του νόμου και όχι την αυθαιρεσία της εξουσίας. Ένιωθα πως αν χτυπούσα κάποιον, κανείς δεν θα μου έκανε τίποτα! Με όποιον τρόπο κι αν παρανομήσω, κανείς δεν πρόκειται να επιληφθεί της κατάστασης !
Τελικός απολογισμός : Ντροπή, αποτροπιασμός, διαπίστωση κατάλυσης ενός κράτους από 80 άτομα. Επίσης, με παράδειγμα εμένα , οικονομική επιβάρυνση (πέραν της ταλαιπωρίας). Πλήρωσα ένα ξενοδοχείο που έμεινα στον Πειραιά, ένα που δεν έμεινα στην Σύρο και πολλά άλλα που δεν θα πλήρωνα.
Ευχαριστώ πολύ τους υπαίτιους και τους κυρίους του Π.Α.ΜΕ που κάνει τόσο ΔΥΝΑΤΕΣ απεργιακές α-κινητοποιήσεις που πιάνουν τόπο. Καλά μας κάνουν, όλους εμάς, που ανήκουμε στην "πλουτοκρατία" και διεκδικούν με δίκαιο τρόπο τα αιτήματα της εργατικής τάξης. Οι αγώνες κερδίζονται με το να κλείσει το λιμάνι του Πειραιά και όχι με την έκθεση αιτημάτων μέσα ή έξω από την Βουλή !
Υ.Γ. : Θέλω να εκθιάσω την οργάνωση της απεργίας η οποία ήταν τέλεια ! Μέσα στο επιβατικό κοινό υπήρχαν άνθρωποι του Π.Α.ΜΕ οι οποίοι προσποιούμενοι πως ήταν ταλαιπωρημένοι επιβάτες έκαναν προπαγάνδα υπερ της κινητοποίησης αναμεσα μας και συχνά τους αντιμετωπίζαμε με οργή αρχικά, και μόλις αποκαλύπτονταν η "μυστική" ταυτότητα τους ξεκινούσαν οι καβγάδες που είδαμε όλοι στα Μ.Μ.Ε.
Αναρτήσεις
